Wie danst beweegt en wie beweegt verandert. Iedereen die danst zet de wereld om zich heen in beweging en geeft uitdrukking aan wat hen bezighoudt. Samen dansen is een bron van energie en ontlading, plezier en protest.

Met MOVE ! Body Politics in Motion zoomt MU deze zomer in op de bevrijdende kracht van het dansende lichaam. Van rave tot ballroom, van peepshow tot festival, van TikTok tot street parade; hoe en waar we dansen draagt bij aan wie we zijn. Van jong tot oud, alleen thuis voor de spiegel of all dressed up out there en alles daartussen. 

Dansen is een universeel ritueel van alle tijden, een dynamische expressie van identiteit, een fysieke uiting die tegelijk kwetsbaar en oersterk is. Beweging spreekt de non-verbale taal van ritme en emotie. Juist in tijden van ingrijpende veranderingen en grote crises kan dans onze lichamen in alle eenheid en diversiteit laten spreken.

Deelnemende kunstenaars
Albert van Abbe & Brad Downey, Chiara Baldini & Rafael Kozdron, Bogomir Doringer, Bart Hess, Kiki House of Angels, Anouk Kruithof, Jess Oberlin, Naja Orashvili & Koka Kitia & Giorgi Kikonishvili, Maggie Saunders

De expositie is een samenwerking tussen MU en Plasma / Jess Oberlin
Expositie partner: Q21 / Museumquartier Wien
Campagnebeeld door Bart Hess. Type + design door HeyHeydeHaas

Reflections (2022) - Jess Oberlin. Image: Max Kneefel

Met Reflections confronteert Jess Oberlin de kijker met de iconische spiegelballen van de discocultuur als waren het danspartners. De discobal representeert het gedeelde plezier van de dansvloer en laat ons onze verschillende gezichten zien. Zij is een symbool voor vrijheid, vrolijkheid, saamhorigheid en beweging binnen de clubcultuur. 

Op de dansvloer en in donkere clubs komen we samen om onszelf te zijn of te ontdekken, onder het stralend oog van de discobal. Ze is de stille getuige van gedeelde emotie, ze helpt ons van vorm te veranderen en haar fluïde licht weerstaat de drang om de nacht of onszelf te definiëren. Het lichtspel maskeert de leegte door atmosfeer toe te voegen en de wanden op te laten lossen. Waar hou jij op en begint de ruimte?
Deel je eigen discobal met Jess via Instagram (hashtags #MOVE!, #Reflections, #Discoforever, #mirrorballrooms) en luister naar de Playlist die ze speciaal voor het werk samenstelde. 

Striptopia Peep Show, Maggie Saunders (2020). Performance in MU. Image: Max Kneefel 

In tijden van COVID-19 beperkingen kwamen veel sekswerkers zonder werk of overheidssteun te zitten. Hoewel zij belasting betalen via hun exploitant, zijn ze geen zelfstandige maar staan ze ook niet op iemands loonlijst. Als gevolg daarvan verdwijnen hun werkruimtes, waardoor het beroep verder ondergronds gaat. Met haar werk vraagt Saunders aandacht voor de problemen waarmee sekswerkers te maken hebben en strijdt ze tegen stigmatisering en discriminatie. In deze nieuwe Striptopia Peep Show voor MU gaat Saunders in samenwerking met Mischa Tydeman van S.A.V.E. kritisch in op de plannen van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema om de rosse buurt in Amsterdam te verplaatsen. 

Ecstasy Inquiries (2022) - Albert van Abbe & Brad Downey 

In negen hoofdstukken schetsen geluidsontwerper en audiovisueel kunstenaar Albert van Abbe en kunstenaar Brad Downey een complex maar intrigerend verhaal over de met dancecultuur verweven, populaire ‘happy drug’ Ecstasy. Ervaar het werk in MU of lees het essay online.

Van Abbe & Downey lanceren een serie van 89 XTC pillen, digitaal gedistilleerd uit fysieke exemplaren, die ze verkopen als NFT. 

Universal Tongue (2018 - 2021) - Anouk Kruithof 

Universal Tongue van Anouk Kruithof leidt ons door de jungle van het internet. Het werk onderzoekt hoe dans zich door de geschiedenis heen heeft ontwikkeld als onderdeel van onze mondiale mediacultuur en hoe het zich tegenwoordig online manifesteert. De opzwepende installatie is gebaseerd op 32 uur aan video waarin duizend verschillende dansstijlen worden gepresenteerd, verzameld van YouTube en Instagram en geselecteerd door een team van 50 onderzoekers van over de hele wereld. De doorlopende loop van bewegend beeld wist typische categorieën van de wereldorde uit, zoals land, continent of cultuur. In plaats daarvan kijkt het naar ons tijdperk van vloeibaarheid, hybriditeit en non-stop verbondenheid, met respect voor de waarde van onze historische achtergronden, culturele verschillen en individualiteit. 

Fun House party, Amsterdam 2014. I Dance Alone - Crowds and Gestures, Bogomir Doringer (ongoing 2014 - 2022) 

Dans is een manier van socializen, non-verbale communicatie, een vorm van kunst, een rituele praktijk en een politieke daad. Of we nu alleen dansen, vreemden toelaten in onze persoonlijke ruimte of collectief bewegen alsof we één zijn. I Dance Alone is het doorlopende onderzoek van Bogomir Doringer naar de terugkeer van politiek op de dansvloer, waarin clubcultuur wordt beschouwd als een ruimte die de potentie heeft om te transformeren, te bekrachtigen en te fungeren als een politiek lichaam wanneer dat nodig is. Het werk maakt deel uit van 'Dance of Urgency', een concept bedacht door Doringer dat verwijst naar dans die opkomt in tijden van persoonlijke en collectieve crises, met als doel om individuen en groepen kracht te geven. 

The politics of Ecstasy (2019) - Chiara Baldini & Rafael Kozdron 

De visuele vertaling van Baldini's geschreven essay The Politics of Ecstasy vertelt de geschiedenis van de 'Bacchanalia Affair': de naam die gegeven werd aan de onderdrukking van de Bacchanalia in 186 voor Christus in het oude Rome. Het werk van Chiara Baldini & Rafael Kozdron schetst de opkomst van collectieve, rituele roes en de opvallende overeenkomsten tussen oude Dionysische praktijken en bepaalde hedendaagse elektronische muziekevents. Vaak delen ze vergelijkbare waarden - inclusiviteit, vrouwenemancipatie, veilige ruimtes - en 'technieken van extase': dansen op repetitieve beats en het innemen van psychotrope stoffen. Dergelijke kenmerken leiden ertoe dat de mainstream maatschappij voor vergelijkbare uitdagingen wordt gesteld, wat ofwel enthousiaste steun ofwel felle repressie uitlokt.

Dance or Die (2019) - Naja Orashvili & Giorgi Kikonishvili & Koka Kitia

De experimentele film Dance or Die van Naja Orashvili & Giorgi Kikonishvili & Koka Kitia onderzoekt de politieke betekenis van dansen, en de manier waarop clubruimtes de weg vrijmaakten voor een compleet nieuwe jongerencultuur in Georgië. De film schetst de weg van oude Georgische volksdansrituelen naar het moderne collectieve dansen voor vrijheid in de beroemde technoclub BASSIANI in Tbilisi.

Still from video, Kiki House of Angels X ARK X MU

ARK en MU nodigden eind vorig jaar de legendarische dansers van Kiki House of Angels uit Rotterdam uit om te dansen in de setting van LAWKI–Alive: een multimedia-installatie van ARK in opdracht van MU en Noorderlicht die onlangs werd genomineerd voor een Gouden Kalf. De genderfluid energie en urban ballroom expressie van de Angels, gemixt met de exploded view van de kunstmatig intelligente media set-up van ARK zorgde voor betoverende performances, van dichtbij gefilmd door twee videografen.